Δράσεις - Ερευνητικές εργασίες

Ταινία μικρού μήκους «Σπάμε τη σιωπή», 1ο Επαγγελματικό Λύκειο Λουτρακίου, σχολικό έτος 2013-2014

Η ταινία μικρού μήκους «Σπάμε τη σιωπή» δημιουργήθηκε από τους μαθητές του τμήματος Α2 του 1ου ΕΠΑΛ Λουτρακίου στα πλαίσια του μαθήματος Ερευνητική εργασία κατά το σχολικό έτος 2013-2014. Ο λόγος που επιλέχτηκε αυτό το θέμα είναι τα αυξανόμενα περιστατικά βίας που εμφανίζονται στα σχολεία μας τα τελευταία χρόνια. Το σενάριο δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από τους μαθητές και το σύνθημα που θελήσαμε να βγάλουμε προς τα έξω είναι το «Σπάμε τη σιωπή» δηλαδή ότι πρέπει να μιλάμε και να κοινοποιούμε οποιοδήποτε περιστατικό βίας του οποίου είμαστε θύματα ή και θεατές.

Οι μαθητές οι οποίοι έλαβαν μέρος, με τη σειρά που εμφανίστηκαν, είναι οι: Έρη Ψυχαλή, Γιάννης Πολυχρονόπουλος, Νάσος Παντελέου, Αναστασία Παπαδά, Μαρία Τσάκωνα, Μαρία Κοτσασπύρου, Στέλιος Λούκος, Δημήτρης Μπακοδήμας, Θοδωρής Μπιστολάκης και η Κατερίνα Οικονόμου. Οι εκπαιδευτικοί οι οποίες συντόνισαν την εργασία είναι η Φανή Πανταζή, ειδικότητας Πληροφορικής και η Μάγδα Γκιώνη, Μαθηματικός.  Η ταινία έλαβε μέρος στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Πάμε σινεμά».


Ταινία μικρού μήκους «Η καθημερινότητα ενός εφήβου», Γενικό Λύκειο Λουτρακίου, σχολικό έτος 2013-2014

Η ταινία μικρού μήκους «Η καθημερινότητα ενός εφήβου» υλοποιήθηκε στα πλαίσια του μαθήματος Ερευνητική Εργασία από ομάδα μαθητών της Α’ Λυκείου κατά τη διάρκεια του Β’ Τετράμηνου του σχολικού έτους 2013-2014. Η ταινία πραγματοποιήθηκε για να λάβει μέρος στον Πανελλήνιο σχολικό Διαγωνισμό Βιντεομουσεία 2014 της εταιρεία Καρπός

Οι κινηματογραφιστές και οι εκπαιδευτικοί που συμμετείχαν στην Κριτική επιτροπή της εταιρείας Καρπός ξεχώρισαν την ταινία μας ανάμεσα στις 30 καλύτερες από τις 117 συνολικά συμμετοχές που είχαν από όλη την Ελλάδα. 


Το σχολείο μέσα από κόμικς και γελοιογραφίες, Γενικό Λύκειο Λουτρακίου, σχολικό έτος 2013-2014

Οι γελοιογραφίες και τα κόμικς που ακολουθούν σχεδιάστηκαν από ομάδα μαθητών της Α΄ τάξης του Γενικού Λυκείου Λουτρακίου στα πλαίσια του μαθήματος Ερευνητική Εργασία με θέμα «Το σχολείο μέσα από κόμικς και γελοιογραφίες», το σχολικό έτος 2013-2014.
Σημαντικό ρόλο στην επιλογή του θέματος έπαιξε η κρίση του εκπαιδευτικού συστήματος στη χώρα μας που έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια. Οπότε επιχειρήθηκε προσπάθεια ανάδειξης της γνώμης των μαθητών για το πώς αντιλαμβάνονται το σημερινό σχολείο και πώς φαντάζονται το ιδανικό σχολείο. Το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά εντυπωσιακό. Οι μαθητές ανέδειξαν μ’ αυτή την εργασία τους προβληματισμούς τους για το σχολείο. Αποδεικνύουν με το πενάκι τους ότι ξέρουν καλά το ρόλο του σημερινού σχολείου αλλά και τις δικές τους διαθέσεις. Δηλώνουν μ’ αυτόν τον τρόπο ότι δεν είναι εύκολα θύματα της αλλοτρίωσης και της ημιμάθειας.


Ερευνητικές εργασίες των τμημάτων Α2 και Α3 με θέμα την ενδοσχολική βία, Γυμνάσιο Λουτρακίου, 2016


Το 2016 στο Γυμνάσιο Λουτρακίου οι μαθητές των τμημάτων Α2 και Α3 κλήθηκαν να δημιουργήσουν ψηφιακά παραμύθια με θέμα την ενδοσχολική βία.
Οι μαθητές επιστρατεύοντας την πλούσια φαντασία αλλά και το χιούμορ τους μας δείχνουν με αυτές τις εργασίες τους, τους προβληματισμούς τους για αυτό το πολύ κρίσιμο ζήτημα, που λαμβάνει τρομακτικές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια, της βίας στα σχολεία. Ο κυριότερος στόχος δεν ήταν να μιλήσουν για αυτό το θέμα και να τοποθετηθούν αλλά να προτείνουν λύσεις μέσα από τα ψηφιακά παραμύθια που δημιούργησαν.
Κατάφεραν με την παιδική τους φαντασία να βρουν λύσεις για όλους τους ήρωες τους: τον μικρό Χασαμίλ από την Ινδία, το μαύρο πρόβατο, τον Ρούλη Ρομποτούλη, την χορτοφάγο τίγρη, την πασχαλίτσα που δεν είχε ούτε μια βουλίτσα, τον διαφορετικό χιονάνθρωπο, το άσπρο μαϊμουδάκι, τον Fluffy το σκισμένο μαξιλάρι και την Βέτα με τα κόκκινα μαλλιά. Σε μερικές περιπτώσεις το θύμα μετατρέπεται σε ήρωα όπως για παράδειγμα την χορτοφάγο τίγρη που σώζει τον γιο του αρχηγού της αγέλης από ένα γκνου κι έτσι όλοι την αποδέχονται και ας είναι χορτοφάγος. Σε μερικές περιπτώσεις χρειάζεται η παρέμβαση ενός τρίτου ατόμου για να διορθωθούν τα πράγματα και να σταματήσει η βία όπως στην περίπτωση του χαρούμενου λιβαδιού όπου η κηπουρός αποφασίζει να φυτέψει μαύρους σπόρους για να γίνουν περισσότερα τα μαύρα λουλούδια και να πάψουν τα χρωματιστά λουλούδια που αρχικά ήταν περισσότερα να τους ασκούν βία. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις, ο ήρωας βρίσκει ένα φιλαράκι ή ακόμη και τη γυναίκα της ζωής του και αποκτώντας μια παρέα γίνεται δυνατός και παύει να είναι θύμα, όπως στην περίπτωση της ιστορίας ενός υπολογιστή ή στην ιστορία με το γουρουνάκι που μισούσε τις λάσπες.
Όλα τα παραμύθια που δημιούργησαν οι μαθητές έχουν ένα όμορφο τέλος, όχι για να μοιάζουν πιο πολύ σε παραμύθια αλλά για να μας θυμίζουν ότι με ένα καλό φιλαράκι δίπλα μας και με γνώμονα το ρητό «μπορεί να είμαστε διαφορετικοί αλλά είμαστε όλοι ίσοι» μπορούμε να νικήσουμε κάθε είδους βία.